ติง ๒ หมายถึง (ถิ่น–พายัพ, อีสาน) ก. ขยับเขยื้อน, ไหว.
น. เนื้อหรือสิ่งที่งอกหรือยื่นออกมาเล็ก ๆ จากส่วนใหญ่.
ดู ตุ่น ๑.
ว. เสียงนํ้าหยด, เสียงร้องเรียกลูกสุนัข.
ว. เสียงนํ้าหยด, เสียงร้องเรียกลูกสุนัข.
น. ชื่อไม้พุ่มรอเลื้อยชนิด Getonia floribunda (Roxb.)Lam. ในวงศ์ Combretaceae ดอกสีเขียวอมขาว ออกดอกเวลาผลัดใบ.
ก. ต่างว่า, สมมุติว่า, ตีต่าง ตี๊ต่าง หรือ ตี๋ต่าง ก็ว่า.
[ติงสะ–] (แบบ) ว. สามสิบ, โดยมากใช้ว่า ดึงส์.(ป. ต??ส, ต??สติ).